Agnieszka Komorowska-Różycka dotąd znana była z projektów nowoczesnych wnętrz, w których dominowały beton, szkło i stal. Tym razem zmierzyła się z zadaniem stworzenia mieszkania dla siebie w miejscu, w którym nie pasuje taka stylistyka. Wszystko zaczęło się od kupna mieszkania w starej kamienicy w okolicach placu Konstytucji. Szkoda było zaprzepaścić historię tego ponad stuletniego miejsca, które pamiętały ogromne stare drzwi czy łukowate sklepienia. Postanowiła zatem stworzyć wnętrze, które odda klimat czasów Warszawy sprzed stu lat, ale też pokaże charakter jego kreatywnej właścicielki. Projekt współtworzyła Kasia Kiełek – wspólniczka Agnieszki z pracowni architektury Nasciturus design, a w remoncie aktywnie uczestniczył jej partner Rafał. Zrywał podłogi, burzył ściany i wynosił gruz… Pracy było naprawdę dużo, tym bardziej, że co chwilę trzeba było zmierzyć się z nowym wyzwaniem wynikającym z wieku budynku. Po zerwaniu podłogi okazało się, że drewniane stropy wymagają solidnego wzmocnienia. Podobnie sufit w strefie kuchennej – wymagał sześciometrowego stalowego podciągu, który trzeba było wnieść na trzecie piętro. Stare tynki trzeba było skuć i położyć nowe. Nic dziwnego, że remont tego 120-metrowego mieszkania trwał półtora roku. Wysiłek się jednak opłacał.
Ocalone od zapomnienia
Wnętrze zwraca uwagę finezyjnym połączeniem starego z nowym. Na przykład wszystkie masywne drzwi z 1904 r. pozostały te same. Właściciele je odrestaurowali, pomalowali na biało i ozdobili nowoczesnymi czarnymi klamkami. Białe ściany i sufity zdobią misterne gipsowe sztukaterie. Ozdobne motywy powtarzają się także na drzwiach dyskretnie schowanych szaf. Podłogi wykończono dębowymi olejowanymi deskami. Na jednej ze ścian w salonie oraz części sufitu odsłonięto stare cegły. To są wszystkie elementy nawiązujące do historii tego miejsca, bo reszta to już współczesny design i nowoczesne technologie.
Salonowe impresje
Sercem mieszkania jest salon otwarty na kuchnię z jadalnią i strefę wypoczynku. Część kuchenną, ze ścianą zabudowaną pojemną szafą, zamyka wyspa z czarnym marmurowym blatem. Ukryto w nim nowoczesną płytę kuchenną zawierającą wyciąg między polami grzejnymi oraz zlewozmywak z dyskretnie chowaną baterią. Kuchnia jest tu więc miejscem ukrytym, które ożywa jedynie w momencie gotowania. Wyspa od strony pokoju została schowana za nieco od niej wyższą ścianką z białego lekkiego spieku kwarcowego, który do złudzenia przypomina marmur. Motyw ten pojawia się także w sypialni oraz łazience. Architektka Projektantka zdecydowała się na ten materiał ze względu na jego lekkość. Dzięki czemu nie obciąża on nadmiernie starych stropów kamienicy, jak by to było w przypadku ciężkiego kamienia.
- 1
- 2
- Następna »
4 Design Days 2020: ikony designu, najwięksi architekci, projektanci, producenci, deweloperzy o inspiracjach i trendach w architekturze i designie. Już 6-9 lutego 2020 r. w Spodku i Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Katowicach.
Zarejestruj się!